2e uitgave 2016 In de leer Verhuisperikelen DOOR KOEN VAN HELMOND, EERSTEJAARS AIOS Al bij mijn kennismakingsgesprek voorafgaand aan mijn eerste jaar werd er gevraagd of ik een beetje handig was. Ik vertelde dat ik de nodige ervaring had op de SEH en bij de orthopedie, en dat ik, naar eigen zeggen, best vaardig was betreffende het medische vak. Er werd toen instemmend geknikt en gezegd dat ik wel aan mijn trekken zou komen wat handigheid betreft. Nu, tien maanden later, besef ik pas de dubbele bodem van deze vraag. Gezondheidscentrum Heer te Maastricht, waar ik huisarts in opleiding ben, is per 23 mei jongstleden verhuisd naar de nieuwe locatie 200 meter verderop in de straat. We zijn nu onderdeel van Gezondheidsplein Heer, samen met een apotheek, een andere huisartsenpraktijk en diverse paramedici. Als huisarts in opleiding heb ik niet alleen de bouw van het nieuwe pand van dichtbij meegemaakt, maar ben ik ook betrokken geweest bij alle andere facetten die hierbij komen kijken. Ik heb de zolder van het oude pand ontdaan van oude dossiers, kasboeken en spreekuren-agenda’s van voor mijn geboortejaar. Het is trouwens maar de vraag of je nek breken op een oude vlizotrap onder het ‘risico van het vak’ valt bij de arbeidsongeschiktheidsverzekering. Los van het feit of je dit allemaal in dat veel te kleine vakje van ‘omschrijving ongeval’ weggeschreven kunt krijgen. Maar goed, ik leef nog en heb me dus ondergedompeld in de verhuisperikelen. Opvallend is trouwens hoe overzichtelijk het bestaan van de huisarts in opleiding eigenlijk is; het past in tweeëneenhalve verhuisdoos om precies te zijn, maar dat terzijde. Wat duidelijk naar voren is gekomen, is dat patiënten bang zijn dat we eerder zouden verhuizen naar het nieuwe pand dan aangegeven stond op het verhuisbericht dat ze in de bus hebben gehad. Toen we met de eerder genoemde oude dossiers, etc. in de weer waren, zijn er toch zeker drie patiënten komen vragen of we toch al eerder naar het nieuwe pand gingen. Verandering blijkt toch lastig zijn, zowel voor patiënten als voor medewerkers van het nieuwe gezondheidsplein. Zo ben ik zelf al drie keer midden in een consult van onze POH binnen gevallen, terwijl ik eigenlijk op de trap mikte die een deur eerder in de gang zit. Verder moet ik gemiddeld vijf laden open trekken in de behandelkamer voor ik heb gevonden wat ik zoek, voorheen waren dat er 25 drie (en hadden we ook maar drie laden in totaal, gebiedt de eerlijkheid te zeggen). Het duurt dus even voordat vooruitgang ook echt een verbetering wordt. Hoe zit het nou met die handigheid, vraagt u zich wellicht af. Welnu, er was een dag vrij geroosterd om na de verhuizing de praktijk gebruiksklaar te maken en dat heb ik geweten. Na een warm welkom met “aaah, daar ben je! Heb je je gereedschap bij je, want dan kun je meteen aan de slag”, heb ik me op de kapstokjes, handdoekendispensers en alles wat in het verlengde hiervan ligt, gestort. Met een RSI-hand van het schroeven dacht ik terug aan de kennismaking met mijn opleider. Ik ben inderdaad aan mijn trekken gekomen qua handigheid. Resumé: Ja, ik raad het iedereen aan om naar een nieuw, fris en licht gebouw te gaan verhuizen. Het is een bijzondere ervaring voor een huisarts in opleiding om met alle facetten van dit proces in aanraking te komen. Het is voor iedereen even wennen en het zal voor de betrokkenen echt af en toe wel stressvol geweest zijn, maar uiteindelijk is het resultaat er ook naar. Een volwaardig gezondheidsplein waar alles te vinden wat een patiënt in de eerste lijn nodig heeft en dat is waar het toch om draait. “Salus aegroti suprema lex”. www.gezondheidscentrumheer.nl op één lijn 55 Pagina 24

Pagina 26

Scoor meer met een e-commerce shop in uw magazines. Velen gingen u voor en publiceerden tijdschriften online.

Op één Lijn 55 Lees publicatie 25Home