op één lijn 48 1 e uitgave 2014 Ex-aios: hoe vergaat het ze? Dagboek van een eilanddokter DOOR FANNEKE DE WINTER, huisARTS OP TEXEL Ik ben Fanneke de Winter, 34 jaar oud, getrouwd met Grischa, moeder van Daan en op het moment hoogzwanger. Sinds ruim 2 jaar woon en werk ik op Texel, na jaren genoten te hebben van Zuid Limburg. ‘Texel? Hoe ben je DAAR nou beland?’ of vanuit de andere richting: ‘Limburg? Hoe kom je hier dan verdwaald?’ Zelfs na 2 jaar hoor ik die vragen nog regelmatig. Eigenlijk is het heel eenvoudig. Natuurlijk zijn er persoonlijke motieven (getrouwd met een Texelaar), maar het lijkt hier verrassend veel op Limburg. Het kleinschalige, de gemoedelijkheid, ons-kent-ons, Bourgondische stijl (ja echt!), zelfs de vele toeristen. Alleen dan met het strand om de hoek en NoordHollandse directheid in de communicatie. Texel is het grootste Waddeneiland met zo’n 14.000 inwoners en nog meer schapen. De veerboot doet er vanuit Den Helder 20 minuten over en in een klein half uur sta je op het noordelijkste puntje bij de vuurtoren. Er zijn 11 huisartsen verdeeld over 5 praktijken, waarvan 4,5 in Den Burg, het grootste dorp. Reisafstand naar Maastricht; een goede 3,5 uur. Hieronder een dag uit mijn leven. In 5 minuten rijd ik naar de praktijk in Den Burg, geen file, geen verkeerslichten (het enige verkeerslicht staat bij de boot). Het is een centrum met 2,5 huisartspraktijk, kindertandarts, verslavingszorg, politie, brandweer, ambulancepost en…. verloskundigen. Ik hoef dus geen bevallingen te doen. Nee, ook niet van schapen, want er zijn diverse dierenartsen. Het ochtendspreekuur is een mengeling van kleine kwalen en sociale problematiek, zoals overal. Toch valt het op hoeveel ernstige, maar ook zeldzame pathologie hier voorbijkomt. Alleen in deze praktijk al enkele ALS-patiënten, diverse meldingen van Whipple-operaties en ook Guillain-Barré. Om over de preventie van carcinomen nog maar te zwijgen. Enerzijds schijnt dat te maken te hebben met de bollenindustrie in Noord Holland en heersende windrichting (was verhuizen wel zo’n goede keuze?), anderzijds is er zeker een invloed van het gemiddelde aantal packed years en genuttigde eenheden alcohol hier. Tijd voor de gezamenlijke koffie. Een mooi moment voor koetjes en kalfjes, maar ook voor overleg. Daarna nog een uurtje, tijd voor lunch (hier hoeft de boterham niet praktisch ingericht om in de auto te kunnen eten) en dan dienen zich de visites weer aan. Het zijn er weer veel, gezien de vergrijzing, reisafstanden vanuit de overige dorpen, maar vooral een erfenis van DE voorganger. Hoewel al jaren met pensioen, nog steeds op handen gedragen. Ergens had ‘ie het niet gek bekeken: visites in 5 minuten, een vaste dag per dorp en dan op vrijdag eindigen in Oudeschild om de vissersboten te zien binnenkomen en meteen een visje mee te nemen. Mijmerend rijd ik tussen de weilanden, schapen en boeten (kleine schuur voor schapen, redactie) naar de eerste boerderij. Voor de zekerheid liggen de laarzen al klaar. Aanbellen hoeft hier eigenlijk nergens, want iedereen komt door de achterdeur. Eenmaal weer weg van de stallen draai ik het raampje open voor de frisse zeelucht die met kracht naar binnen waait. Gelukkig hoef ik hier niet ‘Maastrichts-netjes’ te zijn, want voor het kapsel is die continue wind funest. Terug op de praktijk staat er een rijtje klompen in de gang; de eersten voor het middagspreekuur zijn er al. 30 Pagina 29

Pagina 31

Interactieve web folder, deze drukwerk of uitgave is levensecht online geplaatst met Online Touch en bied het online bladerbaar maken van digitale vakbladen.

Op één Lijn 48 Lees publicatie 18Home