3e uitgave 2015 In de leer Nog drie jaar om een goede huisarts te worden DOOR KOEN VAN HELMOND, EERSTEJAARS AIOS Daar sta je dan, op je eerste werkdag als huisarts in opleiding. Hoewel ik mezelf al tijdens mijn coschappen had voorgenomen nooit meer zenuwachtig te zijn voor “de eerste dag”, kreeg ik vanochtend toch met moeite enkele happen door mijn keel. Spannend is het toch wel een beetje. Op basis van een gesprek van een half uur beslis je of je voor een jaar met iemand door één deur kunt in een meester-gezel-situatie. Ik had het geluk een match te hebben met iemand uit mijn top-3, maar is dat een garantie voor de toekomst? De tijd zal het leren! Mijn eerste dag Ik wilde een goede indruk maken op mijn eerste dag, want daar krijg je maar een kans voor. Hoe kan dat in Limburg beter dan door een vlaai mee te nemen? Veel te vroeg ging ik naar de bakker in dezelfde straat als de praktijk en haalde een abrikozenvlaai. Een veilige keuze die altijd in de smaak valt, zo hield ik mezelf voor. Na enkele minuten gewacht te hebben in de auto, stapte ik de praktijk binnen. “Hoi, ik ben Koen en het komende jaar zullen jullie het met mij moeten doen”. Zo brak ik het ijs bij de assistente en zette vol trots de vlaai op de balie. Een goed begin van een prettige samenwerking met iedereen in de praktijk, zo bleek achteraf. “Size does matter” Dat gevoel van een goed begin had ik gelukkig ook op de eerste terugkomdag van dit jaar. Helaas geen vlaai dit keer, tip voor de volgende keer, maar wel een warm welkom van de vakgroep huisartsgeneeskunde. Na diverse praatjes was het tijd om mijn groepsgenoten beter te leren kennen. Wat onwennig keken we elkaar aan bij het introduceren en het voelde weer als een nieuwe schooldag. Na een kort voorstelrondje was gelukkig ook hier het ijs gebroken. De groep is gezellig en de sfeer is goed. Noemenswaardig is nog de informatiemarkt waar de vrouwelijke aios zich direct op de dokterstassen-leverancier stortten. Een van de verschillen tussen mannen en vrouwen werd hier al snel duidelijk. Waar een man vooral praktisch naar zo’n ding kijkt, kijken vrouwen meer naar het uiterlijk van de tas en vooral of hij groot genoeg is voor al hun spullen. “Size does matter”, zo blijkt maar weer. De dokterstas Het huisartsenvak beschikt volgens mij als enige tak binnen de geneeskunde over een dergelijk herkenbaar symbool. In de korte periode die ik nu werk als huisarts in opleiding, heb ik de bijna magische uitwerking van die tas al gemerkt. Er komt een soort rust en respect over de mensen wanneer je met je dokterstas aan komt. Het straalt iets uit van “No worries, de dokter is in aantocht, nu komt alles goed”. Gelukkig voor mij weten ze niet dat ik eigenlijk pas net kom kijken in de huisartsenwereld. Tja, wat moet ik daar nou mee? Ik denk dat elke jonge dokter soms te kampen heeft met zijn/haar geloofwaardigheid. Mensen denken bij een dokter toch vaak aan een oudere man met grijs haar en een bril, zo is mijn ervaring. Het is dan even wennen als er opeens een jonge krullenbol op de stoep staat. Een stuk geplooid leer geeft je dan wat extra geloofwaardigheid en daar maak ik graag gebruik van. Toolbox Verder zie ik in de dokterstas een tastbaar voorbeeld van de “toolbox” waar men tijdens de geneeskunde studie over sprak. Iedereen kent vast het verhaal dat je aan het begin van je coschappen te horen krijgt: Je krijgt de kans om je eigen gereedschapskist te vullen met kennis en vaardigheden, “tools”, die jij belangrijk vindt. Dat je datgene mee moet nemen uit je coschap, wat jij de moeite waard vindt. Welnu, een blik in mijn dokterstas leert me dat ik al een hoop “tools” bij me heb, maar dat er nog een heleboel aangevuld en verzameld moet worden. Ik heb gelukkig nog drie jaren om een goede huisarts te worden. heb ik de drukte van de SEH verruild voor de wereld van de botten en gewrichten bij de orthopedie. Daar had ik een mooie tijd, maar toch miste ik de breedte van het vak. Daarom heb ik gesolliciteerd bij de huisartsopleiding, waar ik in september mocht beginnen. Mijn naam is Koen van Helmond en ik ben 27 jaar. Na mijn artsexamen in 2014 was ik anios op de spoedeisende hulp. Een leuke tijd waarin ik een hoop heb meegemaakt en geleerd als jonge dokter. Met een wachtkamer die nooit leeg was, leerde ik werken onder druk. Na negen maanden 29 op één lijn 53 Pagina 28

Pagina 30

Voor kranten, online magazines en maandbladen zie het Online Touch CMS systeem. Met de mogelijkheid voor een e-commerce shop in uw gidsen.

Op één Lijn 53 Lees publicatie 23Home